υποκαπνία

η, Ν

ιατρ. η ελάττωση τής μερικής τάσης τού περιεχόμενου στο αρτηριακό αίμα διοξειδίου τού άνθρακα, η οποία οφείλεται σε υποαερισμό τών πνευμονικών κυψελίδων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. hypocapnie < υπ(ο)-* + καπνός].